Alfred Hitchcock’un 52. ve son filmi olan bu 1976 tarihli filmin başlıca özelliği, ustanın nedense en az görülebilen filmlerinden biri olması. Biri sempatik, öbürü ürkünç iki çiftin maceralarını anlatan filmde Hitchcock açıkça eğleniyor ve gerilim türünün usta işi bir parodisini gerçekleştiriyor. Biraz bu nedenle, biraz da aşırı gevezeliği nedeniyle ustanın en iyi işleri arasında sayılmıyor. Ama yine de kimi dayanılmaz sahneleri ve parlak bir kara mizahı var. Gayri-meşru bir çocuk, boş bir mezar ve para hırsının bağlayıcı görevi yüklendiği filmde, Karen Black, Bruce Dern, Barbara Harris ve William Devane gibi ikinci sınıf oyuncular var...
“Oyuncuların inek olduğunu söylemedim. Benim söylediğim, oyunculara inek muamelesi yapılması gerektiği…” Alfred Hitchcock sözü meşhurdur. Filmleri telif sorunlarıyla karşılamış bazıları 10 yıl süreyle gösterimde olmamıştır. TRT döneminde otosansür devreye girmiş filmlerinin ismleri bile değiştirilmiştir (örneğin Rope İp adıyla çevrildiği gibi bir çok güvenilir kaynakta -ÖLÜM KARARI-). Gişeye dönük filmler yaptığı gibi aykırı ve radikal olanlarına da imza atmıştır...
Saygılarımla
Eray Eliçora
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder